[208] Dręczyciel - Penelope Douglas

Czasami granica pomiędzy miłością a nienawiścią okazuje się bardzo cienka. Wręcz niedostrzegalna. Tylko czy głębokie uczucia połączone z brutalnością to na pewno właściwie połączenie? Otóż nie. Może zrujnować życie. Wyniszczyć psychicznie. A w przypadku, gdy oprawca zna wszystkie sekrety i lęki ofiary... Tym bardziej trzeba się strzec. Jest jeszcze jedno zasadnicze pytanie: czy naprawdę warto pakować się w toksyczny związek?

Tate i Jared znają się od dzieciństwa. Kiedyś łączyła ich bliska przyjaźń, ale kilka lat temu wszystko gwałtownie się zmieniło. Jared zaczął bez powodu ją upokarzać i był w stanie zrobić wszystko, by zamienić jej życie w piekło. Tate udało się jednak uciec do Paryża, gdzie przeszła ogromną przemianę. Ale teraz znowu musi stawić mu czoła i tym razem nie zamierza dać sobą pomiatać. Czy w końcu pozna prawdziwy powód okrucieństwa Jareda? Jak poradzi sobie z przeciwnościami?

„Przetrwanie to najlepsza forma zemsty.”

Ta książka zainteresowała mnie ze względu na jej tematykę. Już jakiś czas szukałam dobrej historii miłosnej, a Dręczyciel ze swoim motywem prześladowań wydawał się intrygujący.

Na początku dosyć ciężko było mi się wciągnąć. Momentami nawet nudziłam się z powodu powoli toczącej się akcji. Sam pomysł dawał autorce duże pole do popisu, ale główne emocje, jakie odczuwałam to irytacja spowodowana zachowaniem bohaterów. Zostało ukazane typowe życie amerykańskich nastolatków: imprezy, szkoła, presja ze strony rówieśników. I tajemnicza przeszłość, która miała ogromny wpływ na Jareda i jego otoczenie.

Jared był raczej osobą skrytą z tendencją do cynizmu i brutalności. Miał złożony charakter i potrafił jednocześnie od siebie odpychać i przyciągać. Nie skłamię, jeśli napiszę, że miał pewien problem z wyrażaniem uczuć. W jego przypadku miłość i nienawiść niemal stapiały się w jedno. Z kolei w Tate spodobało mi się jedno: jej gust muzyczny, który był nieco zbliżony do mojego. Niestety miała tendencję do irytowania mnie. Sama nie wiedziała czego chce i podejmowała nieprzemyślane decyzje, jakby licząc na lut szczęścia. Ogólnie rzecz mówiąc: schematy i jeszcze raz schematy. Tego nie muszę tłumaczyć, prawda?

„Czasem najlepszym lekarstwem jest okazać słabość, odsłonić się i pokazać mu, jak bardzo cię rani. Wtedy będziesz mogła naprawdę powiedzieć, że próbowałaś.”

Wątek romantyczny był jednym z głównych elementów fabuły. Pojawił się motyw toksycznej miłości, która powoli wyniszczała. Na takie relacji składała się traumatyczna przeszłość i skłonność do ranienia wszystkich wokoło. Miłość i nienawiść? Jeszcze nigdy nie były tak blisko siebie. Niedomówienia i tajemnice prowadziły katastrof tragicznych w skutki. Dokładnie tak stało się w przypadku Tate i Jareda. W końcu ile można dręczyć osobę, która jest wszystkim?

Podsumowując, Dręczyciel to opowieść o przyjaźni, miłości i cierpieniu, jakie potrafi zadać najbliższa osoba. Szczerze powiedziawszy, to spodziewać się czegoś nieco lepszego. Otrzymałam po prostu kolejnego średniaczka pełnego schematów. Sam pomysł na książkę był dobry, ale wykonanie już takie sobie. Były tajemnice, traumy z przeszłości i problemy nie do pokonania, ale zabrakło mi tego czegoś, co sprawiłoby, że przeżywałabym tę historię całą sobą. Nie odradzam ani nie polecam. Dla mnie była przeciętna, ale jeśli ktoś ma ochotę, to proszę bardzo. W moje gusta się nie wpasowała.

„Wczoraj przeminęło. Jutro jeszcze nie nadeszło. Istnieje tylko dziś. Zaczynamy.”

Moja ocena: 5/10

Za możliwość poznania historii Tate i Jareda dziękuję Wydawnictwu Editio.