[206] The Call. Wezwanie - Peadar O'Guilin

Zegar tyka. Czas ucieka. Masz zaledwie trzy minuty, aby wyjść cało ze śmiertelnej zagrywki, w której Twoje szansę są równe niemalże zeru. Oni cię znajdą. Dopadną i zagwarantują niewyobrażalne cierpienie. A to jest nawet gorsze od śmierci. Pamiętaj, nie możesz się poddawać. Nie pozwól im wygrać. Tylko czy jest sens w trzymaniu się nadziei? Oni otrzymują to, co pragną. Zawsze. A może jednak nie?

Każdy nastolatek musi przejść Wezwanie. Ni stąd, ni zowąd znika. Zostaje porwany przez bezwzględnych wojowników Sídhe i ma tylko trzy minuty, aby przetrwać. Nessa jest z góry na przegranej pozycji. Jej niepełnosprawność nie pozwala jej na chodzenie, a co dopiero bieganie. Ataki Sídhe z każdym dniem stają się coraz bardziej brutalne. Pragną zemsty za popełnione zbrodnie. I nie cofną się przed niczym, aby to osiągnąć. A nieliczni, którzy przetrwali Wezwanie, już nie są tacy sami...

„Wszyscy mają marzenia. Wymykają się nieuniknionemu, tworzą związki i stają się rozproszyć czarne myśli”.

Coś nieokreślonego przyciągało mnie do tej książki. Od samego początku byłam zaintrygowana opisem i wiedziałam jedno: bardzo chciałam ją przeczytać. I stało się. Od pierwszych stron dało się wyczuć specyficzny klimat, jaki tam panował. To po części zasługa lekką inspiracją irlandzkimi podaniami. Sídhe, ukryte krainy, znikające nastolatki... Wszystko zostało owiane tajemnicą.

Autor wykreował rzeczywistość pełną intryg i brutalności. Nie zabrakło mroku, drastycznych scen i stworzeń, które nie znały litości. Sam pomysł za książkę oceniam jak najbardziej na plus. Początek może nieco przydługi, ale potem ciężko się oderwać!

Bohaterowie zostali całkiem dobrze wykreowani. Od razu polubiłam Nessę. Zaimponowała mi swoją odwagą. Nie poddawała się nawet pomimo swojego kalectwa. Ciągle trzymała się nadziei, że uda się jej przeżyć. Moją uwagę zwrócił także Anto. Ze swoim przyjaznym usposobieniem kompletnie nie pasował do tej okrutnej rzeczywistości. Stanowił duży kontrast do Connora, czy bezwzględnych Sídhe opanowanych żądzą zabijania. To mordercy ukryci za maską piękna. Czerpali przyjemność z krzywdzenia ludzi i ich bezradności.

„Umysł potrafi jednak znieść tak wiele, zanim się załamie”.

Pojawił się również wątek romantyczny, ale pełnił on raczej pomniejszą rolę. Nie było na to czasu, gdy toczyła się walka o losy świata. Czytelnik towarzyszył coraz to innym postaciom w ich Wezwaniach, doświadczając tego, co oni. Dominującą emocją był strach. W końcu nikt nie wiedział, kiedy nadejdzie jego chwila. Czas biegł nieubłaganie, a każda próba ratunku zdawała się być bezowocna.

Podsumowując, The Call. Wezwanie to brutalna i wciągająca młodzieżówka. Nie brakuje w niej akcji, intryg i desperackiej walki o przetrwanie. Mroczni Sídhe sprawiali, że kolejne strony przewracałam z coraz to większym zaniepokojeniem, ciekawa, jak to wszystko się zakończy. Myślę, że powinna się spodobać każdemu fanowi fantastyki, który lubi takie klimaty. Pamiętaj. Ta książka sprawi, że Twoje serce zatrzyma się na dłużej, niż trzy minuty!

„Ale tam, gdzie żyjesz, pośród nieustannego piękna, każdy kto docenia cierpienie, musi udawać coś dokładnie przeciwnego, nawet przed samym sobą”.

Moja ocena: 8/10

Za możliwość poznania tej opowieści dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona. 

Chciałabym dodać, że moja rekomendacja znalazła się na skrzydełku książki, z czego jestem niezmiernie dumna. Jeśli ktoś jeszcze nie czytał The Call, to zachęcam!