[60] Baśniarz- Antonia Michaelis

Tytuł: Baśniarz

Tytuł oryginału: Der Märchenerzähler

Autor:  Antonia Michaelis

Wydawnictwo:  Dreams

Liczba stron: 398

Słysząc słowo baśń na myśl nasuwa się wiele obrazów. Kolorowe książeczki pełne księżniczek i innych fantastycznych postaci. Są to także opowieści zasłyszane u rodziców, dziadków... Baśni jest wiele, każda inna, kryjąca w sobie jakąś ważną myśl. Czasami takie historie sprawiają, że mamy ochotę żyć w tamtym świecie, z dala od szarej rzeczywistości. A czasem stają się prawdą...

Osiemnastoletnia Anna jest przekonana, że żyje w swojej własnej bańce. Podczas gdy inni prowadzą towarzyskie życie, ona czuje się jakimś odludkiem. Któregoś dnia spotyka Abla, polskiego handlarza pasmanterią, od którego wszyscy trzymają się z daleka. Od tej chwili jej życie zaczyna się stopniowo zmieniać. Odkrywa, że Abel ma jeszcze inne oblicze - smutnego baśniarza opiekującego się samotnie młodszą siostrą. Anna jest do tego stopnia nim zafascynowana, że pragnie jak najlepiej go poznać. A nawet stać się częścią jego życia, tak jak Michi, dla której opowiada baśń o Małej Królowej. Jednak opowieść w pewnej chwili zaczyna robić się coraz bardziej niebezpieczna. Jak zakończy się historia Baśniarza?

"Strach w niczym nie pomaga. Najgorsze zdarzenia i tak się dzieją, niezależnie, czy człowiek się boi, czy nie."

Baśniarz był moim must have od bardzo dawna. Ta powieść chodziła za mną od chwili, gdy po raz pierwszy przeczytałam o niej gdzieś w Internecie. Ale dopiero teraz miałam szansę na jej przeczytanie. Nastawiałam się na coś naprawdę dobrego, sądząc po wysokich ocenach i wychwalaniu na wielu blogach. Zapoznałam się z nią i... mam wrażenie, że czegoś w niej zabrakło. 

Zacznijmy od postaci. Autorka bardzo bardzo dobrze je wykreowała. Jedne zaskakujące, inne ujmujące,. Podobał mi się Abel, chłopak o różnych twarzach. Zaskakujące co był zdolny zrobić, by za wszelką cenę chronić swoją młodszą siostrę. I to co musiał znieść. To właśnie on był najbarwniejszą postacią z całej książki i muszę przyznać, że nie raz mnie zaskoczył. Zarówno negatywnie jak i pozytywnie. Nosił tak ciężkie brzemię, że mało kto byłby zdolny je podjąć. Jego postać smutnego baśniarza naprawdę zapadła mi w pamięć. Bo jego historia była wyjątkowa. Natomiast Anna momentami mnie denerwowała swoim zachowaniem. Była lekkomyślna i naiwna. Namawiała go na różne rzeczy, a to wcale na dobre nie wyszło. 

Kolejnym plusem tej historii jest watek kryminalny. Muszę przyznać, że za pewien ciąg zabójstw obstawiałam kilka osób, a zabójcą okazała się tak, od której odsunęłam swoje zarzuty. Autorka bardzo ciekawie to wszystko sobie obmyśliła. Przez całą lekturę miałam w głowie mnóstwo pytań, które rozwiały się dopiero przy mocnej końcówce. 

"Jak się zna kogoś całe życie, to można zobaczyć go nawet w ciemności."

Warta uwagi jest także rzeczywistość, w której żyli bohaterowie. I baśń o Małej Królowej, która częściowo zakrywała brutalną prawdę. Najbardziej podobało mi się tak zwane drugie dno opowieści. czyli prawda skryta za fasadą baśni. 

Podsumowując, Baśniarz to powieść inna niż wszystkie, z niesamowitą atmosferą stworzoną przez wplecioną bajkę. Jest w niej wartka akcja, tajemnice i mnóstwo problemów, z którymi borykają się bohaterowie. Jednak czegoś mi w niej brakowało. Spodziewałam się czegoś naprawdę mocnego, ale chyba się przeliczyłam. Jednakże Baśniarz jest dobrą książką z ambicjami. Widać, że Antonia Michaelis miała dobry pomysł. Ta pozycja powinna się spodobać szczególnie osobom, które lubią życiowe opowieści i szukają czegoś odmiennego, wychodzącego za ramy utartych schematów. 

"Czasami powinno się pomyśleć o śmierci . Większość ludzi za mało o tym myśli. A potem, kiedy śmierć do nich przychodzi, jest już za późno. Wtedy nie mają już czasu na rozmyślania..."

Moja ocena: 7/10