[199] Podbój - Elle Kennedy

Po co komu stałe związki? Zobowiązania i przywiązanie emocjonalne do drugiej osoby nie jest jedyną opcją. Wystarczy wybrać się do klubu, znaleźć kogoś na jedną noc i cieszyć się chwilą. Ale jak długo można tak żyć? Serce w końcu upomni się o coś więcej, wbrew wyznawanym zasadom. A wtedy wszystko inne stanie się nieistotne. Błahe. Głupie. W pamięci pozostanie tylko jedna twarz. 

Allie Hayes nie wie, co zrobić ze swoim życiem, gdy już ukończy studia. Na dodatek niedawno rozstała się z chłopakiem, a rana wciąż jest świeża. Problemy się mnożą, a ona potrzebuje odskoczni od rzeczywistości. Dlatego też nie potrafi oprzeć się Deanowi, nieziemsko przystojnemu hokeiście, do którego garną się tabuny dziewczyn. W końcu co jej szkodzi? To tylko przygoda na jedną noc, bez żadnych zobowiązań. Ale czy aby na pewno? Co jeśli los przygotował dla tych dwojga coś innego?

„Pewnie ma to sens. Celebrowanie życia w obliczu śmierci. Potrzeba przytulenia się do kogoś, namacalny związek z żywym, oddychającym człowiekiem”. 

Dużo osób zachwalało twórczość Elle Kennedy i byłam coraz bardziej zdecydowana, by po nią sięgnąć. Padło na losy Allie i Deana... ale to chyba nie była dobra decyzja. Nie oczekiwałam po niej cudów, ale mimo wszystko okazała się mocnym średniaczkiem. Próbowałam znaleźć w niej jakieś plusy, ale niestety nie było tego zbyt wiele. 

Od pierwszych stron zostałam wciągnięta do typowej studenckiej rzeczywistości, pełnej młodych ludzi cieszących się życiem i planujących własną przyszłość. W końcu college to czas szaleństw, dlatego też nie mogło zabraknąć rozpalającej zmysły miłości, imprez i brania garściami tego, co w życiu najlepsze. 

Bohaterowie byli całkiem dobrze wykreowani. Ale pojawił się pewien problem: nie mogłam znieść Deana i jego tak zwanego Małego Deana. Bogaty, przystojny i pragnący przelecieć wszystko, co tylko się rusza. Był idealnym przykładem mężczyzny, od którego każda poukładana dziewczyna powinna trzymać się z daleka. Momentami działał mi na nerwy. Konwersacja z nim równała się z podrywem, sprośnymi żartami i propozycją szybkiego numerku. Jedynie Allie zdawała się być rozsądną osobą, którą można było polubić. Hamowała niektóre dzikie zapędy Deana, sprawiając, że stawał się znacznie bardziej znośny. 

  

„A najgorsze, że nadzieja częściej niż rzadziej prowadzi do rozczarowania”. 

Wątek romantyczny był jednym z najważniejszych elementów fabuły. Miłość była czymś niespodziewanym, co nie miało prawa się pojawić. Uczucia zapoczątkowały znaczne zmiany w życiu bohaterów. Jedyne, do czego muszę się przyczepić, to sceny łóżkowe. Było ich zdecydowanie zbyt wiele. Niemalże każde spotkanie Allie i Deana do tego prowadziło. Niekiedy byłam już zniesmaczona ciągle pojawiającym się identycznym schematem. 

Podsumowując, Podbój to typowy romans nabuzowanych gwałtownymi emocjami studentów. Nie oczekiwałam od tej książki zbyt wiele, ale i tak okazała się mocno przeciętna. Nie wiem, co inni w niej widzą, bo ja dostrzegłam tylko wielokrotnie powielane schematy w new adult. Pomijając Deana i jego irytującą osobowość, to czytało mi się całkiem przyjemnie. Ale chyba coraz bardziej zaczynam zrażać się do tego gatunku... Nie odradzam, ani nie polecam. Jeśli ktoś ma ochotę, to proszę bardzo. Ale można się zawieść. 

„Nie można być całym światem dla drugiego człowieka. To nie jest zdrowe, AJ. Jeśli całe życie jest skoncentrowane na jednej rzeczy, jedynej osobie, to co ci zostanie, jeśli tej osoby zabraknie?”.

Moja ocena: 5/10

Za możliwość poznania historii Allie i Deana dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.