[67] Następczyni - Kiera Cass

Tytuł: Następczyni

Tytuł oryginału: The Heir

Autor:  Kiera Cass

Wydawnictwo: Jaguar

Liczba stron: 360

Siedem minut może zadecydować o wszystkim. O życiu, albo śmierci, czy jakimś zwycięstwie... A nawet o zostaniu następcą tronu. Na taką ewentualność prawie każdy byłby chętny, jednakże bycie potomkiem królewskiego rodu wcale nie jest takie bajeczne, jak się wydaje. Wiążą się z tym pewne ograniczenia, wyrzeczenia. Jednak wszystko przyćmiewa sława i bogactwo. Tylko co, jeśli nie chce się takiego życia? 

Dokładnie dwadzieścia lat temu rządy w Illei objął książę Maxon wraz ze swoją wybranką, Americą Singer, która wygrała Eliminacje. Teraz nadszedł czas na ich najstarszą córkę, buntowniczą Eadlyn. Przyszła władczyni nie może uciec od swoich Eliminacji, chociaż całym sercem się im sprzeciwia. Gdyby tylko była taka możliwość, chętnie rządziłaby krajem sama. Ale życie księżniczki ma też swoje wyrzeczenia. Dziewczyna nie spodziewa się znalezienia wielkiej miłości, jak to było w przypadku jej rodziców. Do kandydatów podchodzi raczej z niechęcią i pragnie ich odesłać z pałacu. Jednak w pewnej chwili coś się zmienia i Eadlyn uświadamia sobie, że znalezienie miłości nie jest takie nierealne, jak się jej wydawało. 

„Nie jestem pewien, czy istnieje los, lub przeznaczenie, ale mogę ci powiedzieć, że czasem to, czego pragniesz pojawia się w drzwiach tylko po to, by cię odtrącić”. 

Byłam bardzo ciekawa dalszych losów Illei od chwili, gdy dowiedziałam się, że autorka postanowiła napisać kolejną część Rywalek. A jeszcze bardziej ucieszył mnie fakt, ze do pałacu miało przybyć aż 35 chłopaków. Ciekawość wprost mnie pożerała. Dlatego też do czytania zabrałam się od razu, jak tylko dostałam Następczynię w swoje ręce. Może nie jest to jakaś wybitna seria, ale naprawdę się wciągnęłam. Ta część jest zupełnie inna od poprzednich. Zresztą cóż się dziwić  –  Ami i Maxon zostali odsunięci na dalszy plan i zdegradowani do pełnienia tylko roli królewskiego małżeństwa. Natomiast pierwsze skrzypce grała ich córka. Eadlyn była buntownicza i sprawia wrażenie samowystarczalnej, ale czasami aż do przesady Byłą także uparta, jak osioł, ale coś mi się zdaje, że to rodzinne. Od razu powiedziała sobie, że do nikogo nic nie poczuje, nawet nie próbując poznać kandydatów. Myślała tylko o tym, jak ich odesłać, przynajmniej do czasu. To jej zachowanie mnie irytowało. Ale jeśli chodzi o kandydatów do jej ręki, to zostałam mile zaskoczona. Byli bardzo zróżnicowani, nawet pod względem narodowości. Dobrze się bawiłam poznając ich osobowości. Muszę przyznać, że od pierwszej chwili moje serce skradł Kile i będę mu kibicować do samego końca. 

Świat wykreowany przez autorkę był nieco inny, niż ten sprzed dwudziestu lat, który poznaliśmy w Rywalkach. Zniknęły kasty, nie pozostało śladu po rebeliantach. Inni stali się także ludzie. Ale jedno pozostało: brak zgody i problemy w kraju. Cóż, nic przecież nie może być idealne nawet w książkach. 

„Są pewne rzeczy, których nie dowiesz się o sobie, dopóki nie wpuścisz kogoś w najgłębsze zakamarki serca”.

Zakończenie było zaskakujące. Nic nie zostało rozwiązane, akcja dosłownie urwała się w najlepszym momencie. Po przeczytaniu w mojej głowie pojawiło się mnóstwo pytań. Zapragnęłam więcej i więcej... A tu do premiery kolejnej części jeszcze bardzo daleko. Sama nie wiem, jak wytrwam tyle czasu, nie wiedząc, co dalej z Eadlyn, Maxonem i Americą.

Podsumowując, Następczyni to powieść, która niewiele przypomina poprzednie części serii. Jednak bardzo mi się spodobała. Od razu polubiłam bohaterów, a zwłaszcza jednego, któremu zawzięcie kibicuję. Książkę czytało mi się bardzo szybko, nie raz podekscytowana przewracałam kolejne strony. Nie jest może niczym wybitnym, ale bardzo przyjemnie mi się czytało i mocno się wciągnęłam w historię Eadlyn. I te nowe Eliminacje z pałacem pełnym chłopców – świetne posunięcie. Cieszę się, że znów mogłam powrócić do świata pełnego królewskich sukien i zmagań w drodze do zdobycia serca przyszłej władczyni. Z niecierpliwością oczekuję na kolejną część, a wam polecam tę lekką opowieść. Jest idealna na wakacje! 

„Wydaje mi się, że nikt nie wie na pewno, czego szuka, dopóki tego nie znajdzie”.

Moja ocena: 9/10